Bij mevrouw Simons thuis gaat het best goed. Sinds een tijdje tenminste. Haar leven is niet makkelijk geweest en ze is pas halverwege. Mevrouw Simons heeft heel veel last van haar gewrichten. Haar dagen zijn gestructureerd, haar week gelardeerd met fysiotherapie en zwemmen.
Mevrouw Simons heeft ook een dochter, Samantha. Samantha is 8 jaar en wat je noemt een pittig kind. Op school is Samantha rustig en onopvallend, maar thuis heeft haar moeder haar handen vol aan Samantha’s grote mond. Samantha zoekt ook in haar gedrag de grenzen op. Ze liegt, weigert, loopt weg en steelt van haar moeder. Nu ja, ze is 8 jaar. Dit lastige gedrag speelde in de afgelopen maanden, maar zoals gezegd het gaat nu best goed. Lees verder
Tagarchief: rianne reijs
Ouderschap volgens sociale zaken (column)
High school sweethearts waren ze, in lang vervlogen tijden. Drie kinderen en een crisis verder zijn ze twee alleenstaande ouders die hun ouderschap zo goed mogelijk vormgeven ondanks alle andere sores. De sores zijn zo groot dat de thuiszorg zich begon af te vragen of ‘zo goed mogelijk’ ook ‘goed genoeg’ is.
Een zoveelste ronde tafel bijeenkomst met de thuiszorg, jeugdgezondheidszorg, kinderpsychiatrische zorg (maal twee), bewindvoerder, sociale zaken en ouders. Het is een prachtig, want levensecht, schouwspel. Om voor mij onduidelijke redenen valt de een tegen de ander uit. Iedereen is stil, behalve de ouders. Ze roepen, huilen, staan op en gaan toch weer zitten. Ze vallen elkaar niet af, het is geen ruzie met elkaar. Het is ruzie met de situatie. Ze zijn niet uit elkaar omdat ze niet meer samen willen. Het gaat niet samen, dat is het. De een helpt de ander waar ie kan. Maar het wordt ook steeds wel weer duidelijk waarom het samen niet gaat.
Ridders van de Ronde Tafel (column)
Vader heeft suikerziekte, mist één voet en heeft hiervoor de nodige zorg. Davy gedraagt zich storend in de lessen en zijn resultaten blijven achter. De maatschappelijk werkster heeft Davy vorig jaar al naar de jeugd-GGZ verwezen, maar daar zijn ze nooit ‘aangekomen’. Vader moest toen weer geopereerd worden aan zijn voeten en er waren vragen over een eventuele depressieve stoornis naast of als gevolg van zijn diabetes. School weet niet hoe dat uiteindelijk is opgepakt. Moeder is volgens school nooit in beeld geweest. Vader heeft sinds kort een nieuwe partner, nog niet helemaal uit haar vorige relatie los en zelf drie kinderen. Vader leunt veel op haar, want eigenlijk heeft vader verder niemand. Vader laat op school merken dat hij Davy ook irritant vindt. School vraagt of ik Davy opnieuw kan verwijzen naar de jeugd-GGZ en dan ook wil nagaan of Davy gezien wordt en de ‘juiste onderzoeken’ worden gedaan. Lees verder
Een kennissenkring die uit hulpverleners bestaat… (Column)
Zes mensen hebben hun koffie gepakt, twee zijn er afgemeld. De procescoördinator is er natuurlijk, notulen bij de hand. De verpleegkundige van het consultatiebureau heeft de jeugdarts uit haar team meegenomen, de vervanger van de maatschappelijk werker uit het wijkcentrum is er ook. Degene die het dichtst bij het gezin staat is de thuisbegeleider. En ikzelf, de jeugdarts van de oudste kinderen. Afwezig deze keer de kredietbank, en de sociaal psychiatrisch verpleegkundige van moeder. Vooral dat laatste is jammer, want we hadden daar nou juist wel vragen aan. Oh ja, en moeder is er ook niet. Zo’n grote groep mensen is toch net te veel van het goede, licht de thuisbegeleider nog maar eens toe. Lees verder
Daar, in die straat, moet het toch anders kunnen? (Column)
Ze komen bij mij omdat het niet gaat, niet zoals ze hadden gedacht. Hij luistert niet, hij kost veel energie en nu gaat de juf ook nog moeilijk doen. Op school gaat het dus ook al niet meer goed! Misschien moeten ze ook maar wisselen van school, ze hadden al langer hun twijfels. Als ze zien wat daar verder naar school gaat, was het ook te verwachten.
Ik zie twee ouders, met hun handen in het haar. Ze weten niet waar ze het zoeken moeten: de oorzaak en de oplossing. Is er iets met hun kind mis? Ik doe mijn ding en vraag uit wat er dan niet goed gaat. Ik zoek met hen naar mogelijke redenen. Wordt hij overvraagd, of is er juist sprake van meer kunnen en niet mogen op school, onderpresteren? Ik vraag de voorgeschiedenis uit, hoe lang is er al een probleem? Was er daarvoor ook al een een vraag of opvallendheid? Valt hij op in de familie, of lijkt hij juist op iemand? Wat hebben ouders al gedaan, wat werkte daarbij? Lees verder